Bài nghị luận về bệnh vô cảm trong xã hội hiện nay hay nhất

1. Përvijoni diskutimin për sëmundjen e pandjeshmërisë në shoqëri:

1.1. Hapja:

Prezantoni problemin që po shkruani

1.2. Trupi i postës:

a. shpjegoni problemin

– “Sëmundja e pandjeshmërisë” ka qenë dhe po bëhet një çështje sociale për të cilën të gjithë shqetësohen dhe mendojnë. Duket se po fiton popullaritet dhe po rritet me shpejtësi. Pra, si e kuptojmë “pa emocione”?

b. Shpjegoni: Çfarë është “i pandjeshëm”?

– “Sëmundja e pandjeshme” është një sëmundje e shpirtit të njerëzve me zemër të ftohtë, pa emocione, egoiste dhe të ftohtë. Ata janë indiferentë, duke injoruar të këqijat, fatkeqësitë dhe fatkeqësitë e atyre që i rrethojnë.

c. Statusi

Apatia ka simptomat e mëposhtme:

– Të qenit i pandjeshëm ndaj gëzimit dhe hidhërimit, ndaj vuajtjes, ndaj fatit të atyre që janë përreth. Rrugës për të takuar një person që ka një aksident me krahun e thyer, këmbën e thyer ose të shtrirë pa ndjenja, personi pa emocione nuk ka asnjë reagim, por mund të shikojë vetëm indiferent me qëndrimin e “Sytë të ftohtë indiferentë, nuk ka asgjë të keqe ta shikosh. .!” (Tek Huu).

Indiferenca ndaj çështjeve sociale, të mëdha apo të vogla, lëvizjeve, ngjarjeve. Çdo vit, të gjithë festojnë Orën e Tokës. Kur e gjithë shoqëria merr pjesë aktive, sidomos brezi i ri, ka ende njerëz që me qetësi ndezin muzikën, ndezin dritat, ndezin televizorin. Natyrisht, kjo është një mënyrë për të treguar indiferencë ndaj problemeve më të mëdha, madje edhe problemeve shumë të thjeshta por domethënëse në jetë. Lëvizjet humanitare të dhurimit të gjakut, vullnetarizmi, ndihma e njerëzve të prekur nga përmbytjet dhe stuhitë, problemet e mëdha të shoqërisë… janë indiferente, sikur të mos jetë puna e tyre.

– Indiferent ndaj bukurive të natyrës, të jetës, të njerëzve. Shembulli i një studenti të varfër në rrethana të vështira, që përpiqet të studiojë mirë, por mësuesi me dëshirë injoron, injoron, admiron. Përpara se një skenë e bukur e natyrës i bën zemrat e njerëzve të dridhen, të valëviten, pastaj indiferenca, sikur të mos kishte ndodhur asgjë.

– Poezia me të keqen: Hipni në makinë, shihni një hajdut xhepi ose një bandit që sulmon një pasagjer, ata thjesht e injorojnë atë sikur nuk është puna e tyre. Duke jetuar në një agjenci shkolle, duke qenë dëshmitarë të shumë skandaleve si ryshfet nga eprorët, mësuesit që abuzojnë pa masë me nxënësit, nxënësit që mashtrojnë në provime, ata nuk zbuluan dhëmbët, por bënë një sy qorr. Ose duke parë shokët e tyre duke u përdhunuar pikërisht përpara portës së shkollës, por ata ende e shikojnë dhe më pas e xhirojnë klipin dhe e vendosin në internet sikur nuk është punë e tyre.

d. Arsyeja:

– Për shkak të stilit të jetesës egoiste të çdo personi, indiferent ndaj gjithçkaje përreth.

Për shkak të ngutjes dhe nxitimit të shoqërisë moderne. Njerëzit janë të kapur në ciklin e të mësuarit, përpjekjeve, punës dhe karrierës, kështu që ata shpesh harrojnë gjithçka përreth. Sepse shumë herë nuk ka kohë të mjaftueshme, nuk ka energji dhe entuziazëm të mjaftueshëm për t’u kujdesur për çështje të tjera përveç punës.

Thelbi i jetës është “urbanizimi”, po ashtu po zhduket koncepti “fikja e dritave dhe fikja e dritave”.

Dashuria është çmueshmëria e qenieve njerëzore. Sëmundja e pandjeshmërisë e ka humbur atë cilësi, si shndërrimi i gjakut të kuq në gjak të bardhë. Zemra e të gjithëve duhet të ndizet me ëndrra, aspirata, vullnet dhe kreativitet për t’u lidhur me komunitetin. Kjo do të luftojë sëmundjen e apatisë dhe do ta bëjë jetën e të gjithëve kuptimplotë.

1.3. Fundi:

Rivlerësoni problemin që po shkruani dhe jepni mendimin tuaj

2. Esetë më të mira mbi apatinë:

2.1. Shembull mësimi 1 – Eseja më e mirë mbi apatinë:

Trinh Cong Son dikur shkroi: “Të jetosh në jetë kërkon një zemër / Bëj çfarëdo që të bësh / Lëreni erën ta largojë”. Në të vërtetë, në këtë jetë të pasigurt, të gjithë kanë nevojë për një zemër dashurie, kujdesi dhe ndihme. Por një pjesë e madhe e shoqërisë së sotme paraqitet një mënyrë jetese apatike dhe e pandjeshme. Është vërtet një situatë alarmante.

Indiferenca mund të kuptohet si pa dashuri, pa emocion, pa dashuri, pa emocion para situatave dhe jetës së vështirë. Ndonjëherë të jesh i pandjeshëm do të thotë të mos kujdesesh për të ardhmen.

Pak kohë më parë, të gjithë u habitën kur lexuan lajmin se një studente 20-vjeçare pas lindjes mendoi se do ta fuste fëmijën në çantën e saj dhe më pas do ta hidhte poshtë nga kati i 31-të i pallatit. Në të vërtetë, leximi më bëri të dridhura dhe më trembi. A ka arritur deri këtu pandjeshmëria njerëzore? Thuhet shpesh se tigrat nuk i hanë këlyshët e tyre, por shikoni sesi ajo grua e trajton fëmijën në bark. Vërtet, mizoria dhe pandjeshmëria e njeriut ka arritur deri aty sa ai nuk mund të rrijë dhe të shikojë.

Indiferencë mund të jetë edhe kur jeni duke ecur në rrugë, duke parë një fenomen hajduti xhepi ose një grabitje në rrugë. Por absolutisht mos u ndjeni fajtor, ose mos kini frikë se nëse ndërhyni, do të ndëshkoheni. Viktima mund të qëndronte vetëm në vend, pa fjalë dhe në pamundësi për të thirrur për ndihmë nga ata që e rrethonin. Të keqes i jepet mundësia për të marrë fronin, duke përfituar nga ajo mundësi për të bërë më shumë vepra të liga.

Regjistrimi i videove, tërheqja e vëmendjes së njerëzve ndërsa të tjerët janë në ankth është kthyer në një “trend” tek të rinjtë. Është një trend i çuditshëm. Ata garojnë për të hequr telefonat e tyre, për të bërë foto, për të bërë më të detajuarat, më të qarta dhe më pas i postojnë shpejt në internet për të tërhequr vëmendjen e të gjithëve. Nëse do të kishte mbetur ndonjë njerëzim në atë kohë, ndoshta nuk do të kishin vepruar kaq pa emocione dhe pa ndërgjegje. Dhe do të ketë edhe shumë njerëz që vdesin padrejtësisht nga mos mjekimi në kohë, sepse askush nuk thërret ambulancën.

Indiferencë është edhe kur je indiferent ndaj të ardhmes tënde. Secili prej nesh ka lindur me një ëndërr që është motivimi për t’u përpjekur vazhdimisht. Por ka edhe shumë njerëz që janë si “krimbat e mëndafshit” që dalin vullnetarë të qëndrojnë në fshikëz, por refuzojnë të lëshojnë veten për t’u bërë një flutur e lirë. E gjithë jeta e tyre është thjesht e mbrapshtë, pavarësisht viteve që kalojnë. Ata duket se ekzistojnë vetëm për të pritur ditën e fundit të jetës së tyre.

Në fakt, pandjeshmëria në jetën e njerëzve nuk është një dukuri e fundit. E cila sigurisht u shfaq shumë kohë më parë, por atëherë ishte vetëm një fenomen i vogël, tani është për shkak të ndikimit të shumë faktorëve. Stili i jetesës pa emocione po bëhet gjithnjë e më shumë një epidemi, e ngulitur lehtësisht në ndërgjegjen e të gjithëve. Para së gjithash, për shkak të zhvillimit të shkencës dhe teknologjisë së jetës, njerëzit janë gjithnjë e më të zënë me krijimin e pasurisë materiale, por harrojnë të ushqejnë shpirtin, duke formuar gradualisht një mënyrë jetese pa emocione. Së dyti, për shkak të ekspozimit ndaj produkteve kulturore jo të shëndetshme dhe filmave shumë të dhunshëm, kjo është edhe shkaku i një stili jetese gjithnjë e më të pandjeshëm. Jo vetëm kaq, prindërit janë të zënë duke bërë para, duke mos u kujdesur për fëmijët e tyre, duke i bërë ata të jetojnë gjithmonë në vetmi. Jeta pa dashuri gjithashtu i bën fëmijët të humbasin ndarjen dhe simpatinë me të gjithë. Së fundi, për shkak se secilit vetë i mungojnë paragjykimet dhe nuk ka kultivuar moral të mirë, ai ndikohet lehtësisht nga faktorë të jashtëm negativ.

Pandjeshmëria, nëse nuk edukohet dhe parandalohet, do të jetë shkaku i “devijimit” apo “devijimit” moral, ndaj mbahen gjithmonë mbledhje për pandjeshmërinë dhe kundërpandjeshmërinë për të gjetur zgjidhje.vendos.

Edhe pse është një sëmundje shumë e rrezikshme, nuk ka shërim. Secili prej nesh duhet të kultivojë veten në një mënyrë të shëndetshme. Gjithmonë kujdeseni dhe ndihmoni njerëzit. Jetoni me vërtetësi, pa interesa personale, pa gënjyer. Kur takoni dikë në nevojë, ndihmojeni me entuziazëm. Në vend që të shikoni filma të dhunshëm, dëgjoni muzikë melodioze, lexoni një histori prekëse, për ta bërë shpirtin më të pastër dhe të pastër.

Secili prej nesh, secili prej nesh ka një pjesë të sinqertë tek ne, duke ditur gjithmonë të duam dhe të ndajmë me ata që na rrethojnë. Por për shkak të një sërë faktorësh, ndikimi njerëzor mund të çojë në një mënyrë jetese të lirshme. Gjithmonë hapeni zemrën tuaj, ndajeni, ndihmoni ata përreth.

2.2. Shembull mësimi 2 – Eseja më e mirë mbi apatinë:

Jeta është e larmishme. Janë njerëzit që bëjnë ngjyra të ndryshme për ta bërë jetën më të bukur. Megjithatë, sot fenomeni i pandjeshmërisë po shfaqet gjithnjë e më shumë dhe po e shtyn distancën mes njerëzve dhe njerëzve gjithnjë e më shumë.

Indiferenca është një qëndrim indiferentizmi, indiferentizmi, të mos kujdesesh për askënd, të mos kujdesesh për vuajtjet dhe pakënaqësitë e të tjerëve, por vetëm të dish për veten. Kjo është një “sëmundje”, një tipar i keq që duhet ta ndryshojmë dhe ta bojkotojmë për ta bërë këtë jetë më të mirë.

Me zhvillimin e shoqërisë, njerëzit janë të zënë me jetën dhe me planet e tyre, kështu që ndonjëherë është e padukshme të krijohet një distancë mes njerëzve, njerëzit me njerëz kanë më pak kohë për t’u kujdesur për të tjerët. Ndonjëherë indiferenca vjen nga natyra njerëzore, sepse egoizmi mendon vetëm për veten pa u kujdesur, duke i kushtuar vëmendje atyre përreth, thjesht dëshiron të marrë, por nuk dëshiron të japë.

Përveç kësaj, pandjeshmëria ndonjëherë ndikohet nga njerëzit përreth. Nëse njerëzit përreth mendojnë vetëm për veten e tyre, askush nuk kujdeset, ndan me askënd, me kalimin e kohës do të formohet ky personalitet për të tjerët. Një fakt që ende e hasim në jetë është se ka ende shumë njerëz që jetojnë me dhembshuri, jetojnë me mirënjohje, duan dhe ndajnë me ata që i rrethojnë, simpatizojnë jetët fatkeqe; Këta njerëz dhe mesazhe të mira duhet të shpërndahen dhe të përhapen më shumë në komunitet në mënyrë që të gjithë të dinë dhe të mësojnë.

Pandjeshmëria është një fenomen i keq që po shfaqet gjithnjë e më shumë në komunitet. Le të bashkojmë duart për të ndërtuar një jetë plot dashuri dhe për të luftuar sëmundjen e pandjeshmërisë.

3. Eseja më e spikatur mbi pandjeshmërinë:

Kombi ynë ka një traditë të gjatë të dashurisë së ndërsjellë dhe moralit të mirë. Mirëpo, në shoqërinë tonë, përveç zemrave fisnike dhe tolerante, ka edhe dukuri të qëndrimeve të pandjeshme dhe shumë të këqija. Indiferenca është si një sëmundje me një qëndrim të ftohtë të indiferencës ndaj të tjerëve, indiferencës ndaj dhimbjes, duke jetuar vetëm për veten tuaj. Aty ku e shohim më qartë është në shkollë, nxënësit mblidhen për të rrahur miqtë, por kanë edhe shokë për të ndihmuar ose për të bërë foto. Edhe shumë përdorues të rrugës që kanë ndodhur në aksidente trafiku nuk kanë thirrur për ndihmë. Fenomeni i pandjeshmërisë ka treguar se bie ndesh me traditën e kombit dhe ngurtëson emocionet e njerëzve. Arsyeja e këtij fenomeni të pandjeshmërisë është sepse shoqëria e sotme është konfuze, duke i detyruar njerëzit të jenë gjithmonë vigjilentë dhe të kenë një mënyrë jetese pragmatike. Pastaj, për shkak të zhvillimit të ekonomisë dhe tregut, njerëzit garojnë për të fituar para.

Për të ndryshuar fenomenin në shoqëri, familjet dhe shkollat ​​duhet t’i kushtojnë më shumë vëmendje edukimit të mendimeve dhe ndjenjave të njerëzve. Mjedisi arsimor në shkollë nuk është vetëm një vend për të pajisur njohuritë, por edhe për t’i kushtuar vëmendje edukimit të personalitetit, moralit dhe ndjeshmërisë për të rinjtë. Sapo shkolla të dijë t’i kushtojë siç duhet edukimit moral të fëmijëve, rezultatet do të jenë më pozitive. Këtë problem e shohim qartë në shkollat ​​katolike dhe konviktet e shtëpive fetare. Kur nxënësit shkollohen atje, ata jo vetëm dinë të jenë të sjellshëm me të gjithë, por edhe të bëjnë jetë shembullore, njerëz të bindur, të kujdesshëm dhe të dashur. Sipas Dr. Huynh Van Son, Dekan i Departamentit të Psikologjisë, Universiteti i Arsimit në Ho Chi Minh City: “Shkollat ​​nuk duhet të fokusohen shumë në mësimin e njohurive dhe të harrojnë t’i mësojnë fëmijët të jenë njerëzorë, për më tepër, çdo mësues duhet të jetë një person moral. . Nga ana tjetër, shkollat ​​duhet t’i mësojnë nxënësit se si të sillen, të kujdesen për të ndihmuar të tjerët dhe të edukojnë aftësi jetësore cilësore, praktike dhe të gjalla duke ngjallur fort frymën e guximit për të luftuar në të gjitha situatat. Vetëm atëherë gjërat e këqija, negative, të vrazhda në mjedisin arsimor, te nxënësit, do të mbeten pa tokë për të jetuar, kjo është edhe baza për ndërtimin e një brezi të ri vietnamez të pasur me trimëri dhe dashuri, i fortë, nuk e duron të keqen, e keqja lind dhe fshihet në shumë forma të ndryshme në jetë.

Rritja e vetëdijes. Vetëm kështu mund të eliminohet kjo pandjeshmëri dhe secili prej nesh duhet “të jetojë për të dhënë e marrë vetëm për vete”.